W następstwie kryzysu związanego z koronawirusem kilkakrotnie zmieniano przepisy regulujące otrzymywanie dodatku za skrócony czas pracy. Na przykład okres otrzymywania postojowego został wydłużony do 24. miesięcy. Istnieją również specjalne przepisy dotyczące opodatkowania składek pracodawcy na zasiłek postojowy i sezonowy zasiłek za skrócony czas pracy. Co jednak oznaczają te regulacje dla zeznania podatkowego?
Dodatki te są zwolnione z podatku, jeśli wraz z dodatkiem za skrócony czas pracy nie przekraczają one 80. procent różnicy między wynagrodzeniem docelowym a wynagrodzeniem rzeczywistym.
Świadczenia zastępujące wynagrodzenie, takie jak dodatek za skrócony czas pracy, są faktycznie wolne od podatku. Ale w rzeczywistości są one uwzględniane przy obliczaniu stawki podatku, płatności podlegają tzw. zastrzeżeniu progresji. Ze względu na progresywną stawkę podatkową, zazwyczaj wzrasta ona wraz ze wzrostem dochodów. Ta wyższa stawka podatkowa jest następnie stosowana do obliczania dochodu podlegającego opodatkowaniu. Osoby otrzymujące świadczenia zastępujące wynagrodzenie mogą zatem być zmuszone do dopłaty podatku.
| Ważne |
| Osoby, które w danym roku kalendarzowym otrzymują więcej niż 410 euro dodatku za skrócony czas pracy, są zobowiązane do złożenia zeznania podatkowego. Osoby, które nie złożą zeznania „dobrowolnie“ powinny pamiętać, że urzędy skarbowe otrzymują informacje o otrzymaniu tego dodatku poprzez wymianę danych, mogą następnie obowiązkowo zażądać złożenia zeznania podatkowego po roku lub dwóch latach i mogą obciążyć je znacznymi karami za zwłokę.
Kwoty uzupełniające podlegają również zastrzeżeniu progresji (§ 32b ust. 1 nr 1g ustawy o podatku dochodowym – EStG). Pracodawca musi je wpisać do elektronicznego zaświadczenia o podatku od wynagrodzeń (za rok kalendarzowy 2020) pod numerem 15. |